Κατασκευή κτιστού ξυλολέβητα με απλά και φτηνά υλικά.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
 |
| Μασίφ τούβλο |
Για την κατασκευή του λέβητα χρησιμοποιήθηκαν πυρότουβλα σαν και αυτό....
(κόστος αγοράς 1,30 €/τεμ)
...τούβλα μασίφ σαν και αυτό...
(κόστος αγοράς 0,50 €/τεμ)
 |
| Συνβατικό τούβλο 8Χ12Χ19 |
...και τούβλα τοιχοποιίας 8Χ12 cm.
Κόστος αγοράς 0,15 €/τεμ)
 |
| Τα τούβλα που χρεισιμοποιήθηκαν. |
 |
| Ξεκίνησε το κτίσιμο |
Τα τούβλα τοιχοποιίας που είχα δεν φτάσανε. Χρειάστηκαν άλλα τόσα τούβλα τοιχοποιίας δύο φορές.
Τα πυρότουβλα φτάσανε. Θα ήταν πολύ καλύτερα εάν όλη η κατασκευή γινόταν με πυρότουβλα πάντως
Το κτίσιμο των συμβατικών τούβλων έγινε με τον κλασικό τρόπο (τσιμέντο ασβέστη και άμμο) ενώ το κτίσιμο των πυρότουβλων με πυρόκολλα.
tips! εάν το ξαναέκτιζα από την αρχή θα έκτιζα τα πυρότουβλα κατά πλάτος (όχι κάθετα) και θα τα έκτιζα με μίγμα πυροχώματος και άσπρου τσιμέντου. Είναι πιο οικονομικά και πιο ανθεκτικά.
(15 κιλά πυρόκολλα 18€,
50 κιλά πυρόχωμα και άσπρο τσιμέντο 18€)
 |
| Το σχήμα της εστίας αρχίζει να φαίνεται |
Αρχίζει να φαίνεται το σχήμα της εστίας.
Στα 20 εκατοστά κτίζω ένα τούβλο πλάκα δημιουργώντας ένα σκαλοπάτι για το στήριγμα της σχάρας.
 |
| Στο σημείο αυτό αρχίζει η καμάρα |
Από αριστερά έκτισα έναν τοίχο για να απομονώσω τον λέβητα πετρελαίου.
 |
| Σχηματίζουμε μια καμπύλη με το κόντρα πλακέ |
Το συνολικό πάχος των τοίχων είναι 3 τούβλα δηλαδή περίπου 30 - 35 εκατοστά. Μην κάνετε οικονομία σε αυτό. Το βάρος είναι μεγάλο και απαιτείται σοβαρή βάση.
 |
| Η καμάρα γίνεται με την βοήθεια ενός κόντρα πλακέ 4 χιλιοστών |
Σχηματίζουμε μία καμπύλη με το κόντρα πλακέ και αρχίζουμε να τοποθετούμε τούβλα πάνω της.
Μόλις κτίσουμε την καμάρα φροντίζουμε να βάλουμε βάρος πάνω της
 |
| Στο τέλος προσθέτουμε πυρότουβλα για βάση του καζανιού |
Κτίζουμε μέχρι το ύψος της καμάρας δημιουργώντας σταδιακά κυκλικό στόμιο στην κορυφή.
Στο τέλος προσθέτουμε πυρότουβλα για βάση του καζανιού. Υποχρεωτικά τα κτίζουμε όλα μαζί με πυρόκολλα (παχύ στρώμα) και μετά ...
 |
| Τοποθετούμε την βάση του καζανιού |
...τοποθετούμε την βάση του καζανιού πάνω στα πυρότουβλα και την πιέζουμε με βάρος έτσι ώστε να δώσει στα πυρότουβλα ισόποσο καταμερισμό του βάρους.
Σημαδεύουμε την βάση και τα τούβλα έτσι ώστε να τοποθετείται κάθε φορά στην ίδια θέση.
 |
| Τοποθετούμε το καζάνι πάνω στην βάση του |
Μετά τοποθετούμε το καζάνι πάνω στη βάση του.
....στην συνέχεια....
 |
| Ζάντα φορτηγού |
πώς φτιάχνουμε το καζάνι.
Χρειαζόμαστε 3 ζάντες φορτηγού. Το κυλινδρικό μέρος των ζαντών έχει πάχος 7mm.
Το εσωτερικό άνοιγμα των ζαντών είναι 48 cm.
Τις ζάντες τις καθαρίζουμε καλά και τις τρίβουμε με γυαλόχαρτα για να φύγουν σκόνες σκουριές και ξένες ύλες.
(Οι ζάντες μου κόστισαν 50€)
 |
| Ο δίσκος της ζάντας αφαιρεμένος |
Το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να αφαιρέσουμε τον δίσκο που ενώνει την ζάντα με τον άξονα του οχήματος. Είναι μια αρκετά δύσκολη δουλειά. Το πάχος του δίσκου είναι 12mm και το όλο εγχείρημα απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή.
Ο ένας δίσκος εκ των τριών θα πρέπει να βγει άθικτος. Οι άλλοι δύο μπορούν να βγουν κομματιαστά.
 |
| Μεγαλώνουμε τα ανοίγματα |
Μεγαλώνουμε τα ανοίγματα στο δίσκο σχηματίζοντας καμάρες. Ο υπολογισμός γίνεται με βάση την διάμετρο της καμινάδας.
(Φ 250 ---> 490cm2)
10 ανοίγματα από 50 cm2 το καθένα τουλάχιστον.
 |
| Η ζάντα καθαρισμένη |
Την μία από τις τρεις ζάντες, αφού την καθαρίσουμε την κόβουμε στην μέση...
 |
| Κόβουμε την ζάντα στα 2 |
Έτσι έχουμε δύο κομμάτια τα οποία είναι στενότερα από την μια πλευρά.
 |
| Συγκολλούμε τις ζάντες μεταξύ τους |
Τοποθετούμε τις δύο ζάντες την μία πάνω στην άλλη και τις συγκολλούμε μεταξύ τους. Η συγκόλληση γίνεται με τουλάχιστον 150Αμπέρ και γίνεται εύκολα ακόμη και με ηλεκτροκόλληση ηλεκτροδίων γιατί γίνεται μεταξύ δύο καμπυλωτών στεφανιών και συνεπώς υπάρχει φυσικό κοίλωμα.
(προσοχή στην επιλογή των ζαντών να μην είναι στραβές ή χτυπημένες γιατί δεν ισιώνουν με τίποτα.)
 |
| Εσωτερική εικόνα του καζανιού |
Μετά συγκολλούμε τα δύο κομμάτια της τρίτης ζάντας σχηματίζοντας έτσι ένα καζάνι καμπυλωτό στα δυο του άκρα.
 |
| Κόβουμε μια λαμαρίνα σύμφωνα με τον πάτο |
Επιλέγουμε μια λαμαρίνα με πάχος ίσο ή μεγαλύτερο από 6mm και την κόβουμε στο σχήμα του πάτου του καζανιού.
 |
| Η λαμαρίνα έχει πάχος 6 mm |
Την τροχίζουμε έτσι ώστε να πάρει ακριβώς το σχήμα του πάτου.
 |
| Ο πάτος καθαρισμένος |
Την τροχίζουμε για να αφαιρέσουμε μπογιές και σκουριές....
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
και την κολλάμε γύρω γύρω μέσα και έξω.
tips! Καλό θα ήταν να κολληθεί πρώτα ο πάτος στο μισό κομμάτι της ζάντας, να δοκιμαστεί εάν δακρύζει και μετά και κολληθούν τα υπόλοιπα κομμάτια. Εγώ δεν το έκανα αυτό επειδή δεν είχα τον πάτο και δυσκολεύτηκα πάρα πολύ να κολλήσω τον πάτο.
 |
| Συγκόλληση μούφας 3/4 |
Ανοίγουμε 2 τρύπες στο καζάνι. Μία 10 cm πιο κάτω από το πάνω μέρος και μία κοντά στο κέντρο.
Η πρώτη τρύπα θα μας χρειαστεί για την υπερχείλιση και η δεύτερη για το γέμισμα του
καζανιού με νερό.
 |
| Συγκολλούμε τον δίσκο επάνω στην λαμαρίνα |
 |
| Κατασκευή της βάσης του καζανιού |
Για την κατασκευή της βάσης του καζανιού θα χρειαστούμε εκτός από τον δίσκο της ζάντας και μια λαμαρίνα με πάχος >5mm.
Κόβουμε την λαμαρίνα κυκλικά με διάμετρο 10cm μεγαλύτερη από την διάμετρο του καζανιού.
Σημαδεύουμε το αποτύπωμα οτυ δίσκου της ζάντας και αφαιρούμε το εσωτερικό δεκάγωνο με τον τροχό.
Από αυτό το κομμάτι που αφαιρέσαμε θα κατασκευάσουμε την πόρτα του θαλάμου καύσης.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Συγκολλούμε 12 αυτιά στο χείλος του πάνω μέρους του καζανιού (1cm κάτω από το χείλος).
Τα αυτιά τα φτιάχνουμε από τα κομμάτια των δίσκων των ζαντών σε διαστάσεις περίπου 5Χ5cm.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Για το δοχείο πλήρωσης νερού προτείνω ένα παλαιό δοχείο αέρα από φορτηγό.
Αφαιρούμε
το πάνω μέρος του (5 cm) με τον τροχό, το τροχίσουμε και μετά
συγκολλούμε το καπάκι ένα στεφάνι από λάμα 2cm για να μπορεί τόσο να
στέκεται όσο και να ανοίγει όποτε χρειαστεί.
 |
| Αφαιρούμε ένα τμήμα του |
Στο δοχείο αυτό θα προσθέτουμε νερό κάθε φορά που θα βλέπουμε την στάθμη του νερού να πέφτει.
Του κολλάμε και μία γωνία για να μπορέσουμε να το στηρίξουμε στον τοίχο.
 |
| Η σχάρα καύσης μισοτελειωμένη |
Με μασίφ σίδερα 12Χ12mm και γωνίες κατασκευάζουμε την σχάρα πάνω στην οποία θα στέκονται και θα καίγονται τα ξύλα.
Τα σίδερα τα συγκολλούμε επάνω στις γωνιές αφήνοντας καινό 12mm μεταξύ τους
 |
| Το ντεπόζιτο πετρελαίου δεν χρειάζεται πια |
 |
| Το συρτάρι της στάχτης |
Το ντεπόζιτο πετρελαίου τώρα πια δεν χρειάζεται και θα χρησιμοποιηθεί για πρώτη ύλη για την κατασκευή τμημάτων του λέβητα.
Το πρώτο πράγμα που φτιάχνουμε με τις λαμαρίνες του ντεπόζιτου είναι το συρτάρι της στάχτης.
 |
| Το πίσω μέρος είναι γυρτό για να αφήσει χώρο για τις ρόδες |
 |
| Η κάτω πλευρά του συρταριού. Στον πάτο φαίνονται οι ρόδες |
Το μπροστινό μέρος του συρταριού είναι φαρδύ ώστε και μην επιτρέπει το αέρα να μπαίνει μέσα στον χώρο καύσης.
Συγκολλούμε ένα χερούλι αρκετά φαρδύ.
Στην πράξη πάντως ουδέποτε είχε υψηλή θερμοκρασία το χερούλι. Το ανοίγω εύκολα ακόμα και όταν ο λέβητας έχει υψηλή θερμοκρασία με γυμνά χέρια.
 |
| Η βάση της πόρτας |
 |
| Η βάση του κινητού μέρους |
Η κατασκευή της πόρτας του θαλάμου καύσης θέλει πολύ προσοχή. Απαιτεί μόνωση και μεγάλη αντοχή τόσο για το βάρος της όσο και για την συνεχή χρήση.
Εγώ επέλεξα να φτιάξω τον μεντεσέ με ρουλεμάν βγαλμένα από στόρια από παλαιές πόρτες.
Η σταθερή βάση της είναι φτιαγμένη από ατσάλι (παλιατζίδικο με το κιλό 10€) και εκτός από τα στριφώνια στήριξης, πίσω από τα μέταλλα έβαλα πυρόκολλα.
Η βάση του κινητού μέρους της πόρτας (και αυτή από ατσάλι) φτιάχτηκε από ένα κομμάτι σιδερόβεργα 10mm και ένα ρετάλι λαμαρίνας από την κατασκευή της βάσης του καζανιού.
Την σιδερόβεργα την τροχίζουμε να μπορεί να μπει άνετα στο εσωτερικό δακτύλιο του ρουλεμάν.
Η πόρτα μπορεί να μπει και να βγει. Στο κάτω μέρος έχει ένα λαμάκι για να κρατάει το βάρος του άξονα.
 |
| Τοποθέτηση μονωτικού υλικού στο εσωτερικό |
Το σχήμα της πόρτα είναι αυθαίρετο αλλά η 5cmm λάμα στο εσωτερικό της θα πρέπει να ταιριάζει όσο γίνεται περισσότερο στο σχήμα της καμάρας χωρίς φυσικά να την ακουμπάει.
Για την κατασκευή κόψτε ένα χαρτόνι στο σχήμα της καμάρας και κολλήστε την λάμα με βάση το σχήμα του χαρτονιού.
Οι κολλήσεις στην αρχή είναι τσιμπήματα και μετά γίνονται οι οριστικές.
 |
| Τοποθέτηση αποστατών του μονωτικού |
Στο κάτω μέρος της πόρτας δημιουργούμε ένα άνοιγμα στο οποίο θα τοποθετήσουμε ένα πορτάκι. Το πορτάκι αυτό θα ρυθμίζει τον αέρα της καύσης.
Στο εσωτερικό μέρος της πόρτας τοποθετούμε μονωτικό υλικό άκαυστο. Εγώ το πήρα από παλαιές κουζίνες.
tips! Προσοχή. Να είστε σίγουροι πως το μονωτικό υλικό δεν περιέχει αμίαντο.
Οι γωνίες παίζουν τον ρόλο συγκράτησης του μονωτικού διατηρώντας απόσταση μεταξύ του μονωτικού και της εσωτερικής επιφάνειας της πόρτας. Οι θερμοκρασίες της λαμαρίνας στο εσωτερικό μέρος της πόρτας είναι πολύ υψηλές και δεν ρισκάρουμε ανάφλεξη του μονωτικού υλικού.
 |
| Συγκολλούμε το εσωτερικό καπάκι της πόρτας |
Συγκολλούμε το εσωτερικό καπάκι της πόρτας και...
 |
| Τροχισμένο το εσωτερικό μέρος της πόρτας |
...αφαιρούμε τυχόν μπογιές η ξένες ύλες.
 |
| Συγκολλούμε την πόρτα στην βάση της |
Τέλος συγκολλούμε την πόρτα στην βάση της.
 |
| Κατασκευή σύρτη ασφάλισης |
Κατασκευάζουμε τον σύρτη ασφάλισης της πόρτας και το μικρό πορτάκι ελέγχου του αέρα.
 |
| Προσθήκη λεζάντας |
Αφού διαπιστώσουμε επιμελώς πως το καζάνι ΔΕΝ τρέχει ούτε σταγόνα νερό (δεν πρέπει ούτε να δακρύζει καν), τοποθετούμε το καζάνι στην βάση του.
Συγκολλούμε λάμες 4cm υπό γωνία στο καζάνι. Όλες οι λάμες έχουν την ίδια κατεύθυνση. Αυτό το κάνουμε για να περιστρέφουμε τον καπνό για μεγαλύτερη απόδοση.
 |
| Βιδώνουμε την σωλήνα υπερχείλισης |
Στην πάνω μούφα βιδώνουμε ένα κομμάτι σωλήνα 3/4 της ίντσας, ελαφρώς λυγισμένο, έτσι ώστε να φεύγει το νερό μόλις ξεπεράσει αυτή τη στάθμη.
Επειδή δεν έχω φιλιέρα, αγόρασα μια σωλήνα 6 m 3/4 ΄΄, έκοψα ένα κομμάτι που είχε πάσο, το λύγισα σε κουρμπαδόρο, του κόλλησα γωνία και μετά κόλλησα την υπόλοιπη σωλήνα η οποία καταλήγει έξω από το λεβητοστάσιο
 |
| Η γωνία είναι κολλητή |
Πριν κολλήσουμε την γωνία, περνάμε ένα κομμάτι ρετάλι σωλήνα μεγαλύτερης διαμέτρου. Αυτό γίνεται για να μπορεί ο εσωτερικός σωλήνας να "κινείται" καθώς θα ζεσταίνεται ενώ ο εξωτερικός θα παραμένει κτισμένος ανάμεσα στα τούβλα.
 |
| Τα πρώτα τούβλα γύρο από το καζάνι |
 |
| Κτίζουμε κατά ύψος |
Τοποθετούμε ένα μονωτικό υλικό (π.χ. πετροβάμβακα) πάχους 2 cm γύρω από το στεφάνι της βάσης του βαρελιού και αρχίζουμε να κτίζουμε τα τούβλα κάθετα και κυκλικά με μείγμα από άσπρο τσιμέντο και πυρόχωμα σε αναλογία 50/50.
Το μονωτικό υλικό θα καεί και θα αφήσει μια απόσταση μεταξύ των τούβλων και του μεταλλικού στεφανιού περίπου 1 cm, απόσταση απαραίτητη για την απορρόφηση των θερμικών διαστολών των μετάλλων.
Φροντίζουμε η απόσταση των τούβλων από τα μεταλλικά πτερύγια να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, χωρίς όμως να ακουμπάνε τα τούβλα στα μέταλλα.
Το τούβλο το κτίζουμε όρθιο για να δώσουμε στον τοίχο περισσότερο ομαλή κυκλική μορφή.
Το κτίσιμο το κάνουμε κατά ύψος και όχι σε σειρά για να μπορούμε να καθαρίζουμε την εσωτερική πλευρά του τοίχου από τα περισσεύματα της λάσπης.
 |
| Μίγμα από άσπρο τσιμέντο και πυρόχωμα |
Το μείγμα της λάσπης γίνεται από 50% άσπρο τσιμέντο και 50% πυρόχωμα ανακατεμένο καλά με νερό λίγο λιγότερο από τον όγκο του πυροχώματος. (80%).
Το μείγμα δεν θα πρέπει να έχει σβόλους. Θα πρέπει να είναι μαλακό.
Στεγνώνει γρήγορα αλλά για να βάλουμε φωτιά θα πρέπει να έχουν περάσει 5 μέρες.
 |
| Το κτίσιμο προχωράει... |
Στο σημείο αυτό φαίνεται το κτίσιμο του εξωτερικού σωλήνα πλήρωσης νερού.
 |
| Κλείνει ο πρώτος κύκλος |
Σταδιακά κλείνουμε τον πρώτο κύκλο...
 |
| ...φτάνουμε στην κορυφή |
... και φτάνουμε μέχρι την κορυφή του βαρελιού.
 |
| Το βαρέλι γεμάτο με νερό |
Μια πάνω όψη της κατασκευής
 |
| Δέσιμο με τσέρκι |
Τελειώνοντας το κτίσιμο περνούμε τέσσερις δακτυλίους μεταλλικούς γύρω από τον τοίχο, τους σφίγγουμε και τους κολλάμε με ηλεκτροκόλληση.
Το σφίξιμο γίνεται με δίπλωμα της λάμας και από τα δύο άκρα και τσάκισμα προς μία κατεύθυνση. Για να μην ανοίξει η λάμα την κολλάμε με ηλεκτρόδιο.
 |
| Γέμισμα της γωνίας με σπασμένα τούβλα και κεραμίδια |
Στην μία την γωνία δεν κτίζουμε τις τελευταίες δύο σειρές. Κτίζουμε οριζόντια μία σειρά από μισά τούβλα. Είναι το σημείο της εξόδου των καυσαερίων.
 |
| Γέμισμα με τσιμεντοκονίαμα |
Γεμίζουμε την γωνία με τσιμεντοκονίαμα και κτίζουμε με πυρότουβλα την έξοδο των καυσαερίων
 |
| Κτισμένη η έξοδος με πυρότουβλα |
Η βάση της εξόδου έχει κλίση για να μην συγκρατεί στάχτες.
 |
| Κατασκευή του εναλλάκτη καυσαερίων |
Τελειώνοντας με τα τούβλα ξεκινάμε τον εναλλάκτη καυσαερίων.
Χρησιμοποιούμε την παλαιά λαμαρίνα του ντεπόζιτου. (3mm).
Δίνουμε στην λαμαρίνα το προφίλ των τούβλων που έχουμε κτίσει
 |
| Αφαιρούμε το εσωτερικό μέρος του ανοίγματος |
 |
| Κοντινό πλάνο εξόδου |
Εδώ φαίνεται η κάτω πλευρά της κατασκευής.
Ολοκληρωμένη η πάνω πλευρά σε κοντινό πλάνο.
 |
| Τοποθετημένη η βάση της εξόδου καυσαερίων |
Τοποθετημένη η βάση της εξόδου καυσαερίων.
Κάτω από την λαμαρίνα, στο σημείο που εφάπτεται με τα τούβλα, βάζουμε υποκατάστατο κορδόνι αμιάντου (όχι αμίαντο)
 |
| Το κουτί του εναλλάκτη |
Κατασκευάζουμε ένα μεταλλικό κουτί με τρόπο που να θηλυκώνει στην μεταλλική βάση εξόδου. Το κουτί θα πρέπει να έχει τρία ανοίγματα.
Ένα με θηλυκή υποδοχή για προσαρμογή στην έξοδο του καζανιού.
Ένα δεύτερο αρσενικό για προσαρμογή στην καμινάδα και ένα τρίτο (αυτό της φωτογραφίας) με γωνίες και τρύπες από το οποίο θα μπει η σπιράλ σωλήνα.
 |
| Πίσω όψη του εναλλάκτη |
 |
| Κάτω πλευρά του εναλλάκτη |
 |
| Πρόσοψη του εναλλάκτη |
 |
| Τελειωμένη η πρόσοψη |
 |
| Το πίσω μέρος της πρόσοψης |
 |
| Τοποθετημένος ο σωλήνας σπιράλ |
Η λογική του εναλλάκτη βασίζεται στην θέρμανση που μπορούμε να έχουμε από τα εκλυόμενα καυσαέρια.
Τοποθετούμε σε ένα κουτί από το οποίο θα περάσουν υποχρεωτικά τα καυσαέρια, σωλήνες μέσα από τις οποίες περνάει βεβιασμένα αέρας καθαρός. Τον αέρα τον αντλούμε από το δωμάτιο το οποίο θέλουμε να ζεστάνουμε και στέλνουμε πίσω στο ίδιο δωμάτιο τον ίδιο αέρα αλλά αυτήν την φορά ζεστό.
 |
| Τοποθετημένη η πρόσοψη στον μεταλλικό κουτί |
 |
| Εικόνα της εσωτερικής πλευράς του εναλλάκτη |
Ο εναλλάκτης θα πρέπει να ανοίγει για να καθαρίζεται (μία φορά το χρόνο το πολύ).
Η είσοδος και η έξοδος του καθαρού αέρα γίνεται από μπροστά.
Τα ανοίγματα είναι Φ80.
Το τελάρωμα με γωνίες είναι απαραίτητο για να παραμένει ευθεία η λαμαρίνα.
Οι ντίζες τοποθετούνται για να κρατάνε το σπιράλ. Το συνολικό μήκος του σπιράλ είναι 6 μέτρα (2 Χ3 μέτρα)
Το μήκος αυτό είναι αρκετό για την απαγωγή της θερμότητας.
Ακόμη μεγαλύτερο δεν βλάπτει αρκεί να υπάρχει άνετη διέξοδος των καυσαερίων.
Το καπάκι μαζί με τον σωλήνα θα πρέπει να μπαίνει άνετα μέσα στο κουτί του εναλλάκτη.
Εσωτερική εικόνα του εναλλάκτη.
 |
| Δοκιμαστική τοποθέτηση των καπακιών |
Πριν τοποθετήσουμε δοκιμαστικά τα δύο καπάκια στην κορυφή του βαρελιού, βάζουμε μονωτικό υλικό. (πετροβάμβακα π.χ.)
 |
| Το άνοιγμα στην καπνοδόχο του λέβητα (Φ250) |
 |
| Το κάτω μέρος της καπνοδόχου του λέβητα |
 |
| Ο λέβητας με το καλοριφέρ που έβαλα στο καζάνι |
Ανοίγουμε μια τετράγωνη τρύπα στην καμινάδα για να προσαρμόσουμε την έξοδο του εναλλάκτη καυσαερίων.
Το κάτω μέρος της καμινάδας ήταν ανοικτό. Αυτό θα το κλείσουμε για να μην παίρνει αέρα η καμινάδα και δεν τραβάει ο λέβητας.
 |
| Μετατροπή της εξόδου καυσαερίων του λέβητα |
 |
| Κλειδί φραγής καπνού στην σωλήνα του λέβητα (κλειστό) |
 |
| Το κλειδί ανοικτό |
 |
| Ο σωλήνας τοποθετημένος |
 |
| Το κουτί του εναλλάκτη τοποθετημένο |
 |
| Η βάση της καμινάδας κτισμένη και σφραγισμένη |
 |
| Η εικόνα του εναλλάκτη τοποθετημένου χωρίς το καπάκι |
 |
| Ο εναλλάκτης με το καπάκι του |
 |
| Οι σωλήνες προσαρμοσμένες στον εναλλάκτη |
 |
| Εξωτερικό κτίσιμο |
 |
| Η πρώτη φωτιά |
 |
| Θερμόμετρο και θερμοστάτης |
Το σώμα καλοριφέρ της εικόνας αριστερά το βάζουμε μέσα στο καζάνι. Τρία τέτοια σώματα είναι υπέρ αρκετά για να λειτουργήσουν σαν εναλλάκτης υγρού/υγρού μέσα στο καζάνι.
Οι έξοδοι των σωμάτων οδηγούνται στους συλλέκτες.
 |
| Συλλέκτες ζεστού και κρύου |
 |
| Μοτέρ αέρα για τον εναλλάκτη |
 |
| Λεπτομέρεια σωλήνα υδρατμών |
 |
| Θερμοστάτης εναλλάκτη |
 |
| Πίνακας λεβητοστασίου |
 |
| Δοχείο συμπλήρωσης νερού |
Η σωλήνα του λέβητα πετρελαίου διαμορφώνεται. Προσθέτουμε ένα κλειδί φραγής, έτσι ώστε όταν δεν λειτουργεί ο λέβητας πετρελαίου (δηλαδή μάλλον για πάντα από ότι φαίνεται), η έξοδος να είναι κλειστή.
Εδώ η έξοδος είναι κλειστή....
....και εδώ ανοικτή.
Τοποθετούμε τον σωλήνα εξόδου...
τοποθετούμε το κουτί του εναλλάκτη και το κτίζουμε με το γνωστό μείγμα.
Κτίζουμε την βάση της καμινάδας
Προσθέτουμε το καπάκι του εναλλάκτη...
και συνδέουμε τις σωλήνες οι οποίες καταλήγουν σε τρύπες του διπλανού δωματίου. Η δεξιά χαμηλή τρύπα είναι της εισόδου στον εναλλάκτη ενώ η αριστερή πάνω τρύπα είναι της εξόδου.
Το κτίσιμο του εξωτερικού τοίχου θα έπρεπε να είχε γίνει νωρίτερα αλλά δεν υπήρχαν χρήματα για τα τούβλα.....(!)
Όταν τελειώσει το κτίσιμο του εξωτερικού τοίχου, γεμίζουμε το κενό μεταξύ των δύο τοίχων με ...στάχτη κοσκινισμένη. Είναι το καλύτερο και φθηνότερο μονωτικό.
Η πρώτη δοκιμαστική φωτιά για τον έλεγχο διαρροών, και τον έλεγχο του εναλλάκτη.
Δεξιά το θερμόμετρο και αριστερά ο θερμοστάτης. Και τα δύο είναι βυθισμένα σε δύο αυτοσχέδια κυάθια κατασκευασμένα από σωλήνα χαλκού Φ15, τάπα και ρακόρ 1/2 ίντσας.
Το μήκος του κυαθίου είναι 35 εκατοστά.Είναι σημαντικό να είναι μεγάλα γιατί μπορεί το καζάνι να μην το έχουμε τελείως γεμάτο.
Ο θερμοστάτης ανοίγει τον κυκλοφορητή του υπογείου.
Επάνω στους συλλέκτες υπάρχουν άλλοι τρεις θερμοστάτες.
Ο ένας ανοίγει τον κυκλοφορητή του μπόιλερ, ο άλλος του πρώτου ορόφου και ο τρίτος του ισογείου. Είναι ρυθμισμένοι για διαδοχική ενεργοποίση. Όσο δηλαδή αυξάνει η θερμοκρασία τόσο περισσότεροι θερμοστάτες ενεργοποιούνται.
Οι εσωτερικοί θερμοστάτες πετρελαίου ενεργοποιούν οι κλείνουν τους κυκλοφορητές ανάλογα με την ζήτησε. Ο ένας όμως από όλους πρέπει να είναι πάντα ανοικτός.
Το μοτέρ αέρα του εναλλάκτη ενεργοποιείται από ξεχωριστό θερμοστάτη. Εγώ έβαλα ένα θερμοστάτη πλυντηρίου. Δεν κάνουν όλοι οι θερμοστάτες πλυντηρίων. Θα πρέπει να έχει επιλογές τόσο για άνοιγμα όσο και για κλείσιμο.
Το μοτέρ είναι από παλαιό χαλασμένο καυστήρα πετρελαίου. Έχει καλή απόδοση αλλά έχει αρκετό θόρυβο. Το καλύτερο μοτέρ είναι από απορροφητήρες το οποίο έχει και επιλογές ταχύτητας.
Το καζάνι μόλις πιάσει του 60ο αρχίσει να αχνίζει. Επειδή δεν είναι ερμητικά κλειστό θα πρέπει κάπου να διοχετεύσουμε τους υδρατμούς. Η σωλήνα αυτή αποσκοπεί σε αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ωστόσο, μετά τις πρώτες δοκιμές με ανοικτό καπάκι, μόλις τελείωσε η κατασκευή και έκλεισα το καπάκι και αφού σφράγισα επιμελώς τα ανοίγματα δεν παρατήρηση καθόλου διαρροή υδρατμών πουθενά. Δεν υπάρχει θέμα ασφάλειας γιατί το καζάνι αναπνέει. Εάν δηλαδή φυσήξει κανείς μέσα στο σωλήνα ο αέρας φεύγει άνετα. Για αυτό και την σωλήνα τελικά την ΄ταπωσα. Αυτό πάντως έγινε μέχρι την θερμοκρασία των 80ο.
Στην φωτογραφία φαίνεται ο θερμοστάτης του εναλλάκτη.
Το μοτέρ του εναλλάκτη μπορεί να κλείνει από μέσα από το σπίτι με ξεχωριστό διακόπτη όποτε το επιθυμούμε.
Η σύνδεση των θερμοστατών στον πίνακα του λεβητοστασίου.
Όταν πέσει η στάθμη του νερού κάτω από τα επιθυμητά επίπεδα προσθέτουμε νερό στο δοχείο πλήρωσης με μία κούπα. Πρακτικά θέλει μία φορά την εβδομάδα γύρω στα 2 λίτρα νερό.
Η ημιδιαφανής σωλήνα δείχνει την στάθμη του νερού.
Στοιχεία απόδοσης.
Επειδή είναι δύσκολο να παραθέσω στοιχεία και αριθμού θα μιλήσω με την γλώσσα των ποσοτήτων όπως πρακτικά και εμπειρικά βίωση την απόδοση του λέβητα.
Πέντε με δέκα λεπτά μετά από την έναρξη της καύσης παίρνει μπροστά ο εναλλάκτης καυσαερίων και στέλνει ζεστό αέρα μέσα σε ένα δωμάτιο 12 τετραγωνικών με ανοικτή την εσωτερική πόρτα. Το δωμάτιο έχει κατά την λειτουρ΄για του λέβητα από 18 μέχρι 20 βαθμούς σταθερά. Πρόβλημα ο θόρυβος του μοτέρ.
Κάθε δέκα λεπτά με καλή φωτιά το καζάνι ανεβάζει 10ο την θερμοκρασία του. Μόλις πιάσει τους 55ο και ανοίξει ο θερμοστάτης τότε η θερμοκρασία του παραμένει σταθερή για μισή ώρα και μετά ξαναανεβαίνει. Μόλις πιάσει τους 60ο ανοίγει ο θερμοστάτης του μπόιλερ. Μέχρι να ζεσταθεί το νερό του μπόιλερ η θερμοκρασία του καζανιού παραμένει μεταξύ 55 και 60ο.
Εάν η φωτιά είναι δυνατή μπορεί να ανέβει λίγο.
Μόλις κλείσει το μπόιλερ (πλήρωση θερμοκρασίας στους 60ο) τότε η θερμοκρασία του καζανιού ανβαίνει στους 65ο οπότε και ανοίγει ο θερμοστάτης τους 1ου ορόφου.
Σε περίπτωση που η θερμοκρασία του υπογείου είναι 18ο, του ορόφου 18οκαι έχει πληρώσει το μπόιλερ, τότε η θερμοκρασία του καζανιού αναβαίνει στους 80ο οπότε και ανοίγει ο θερμοστάτης του ισογείου ο οποίος τροφοδοτεί 4 σώματα και δεν μπορεί να ανέβει άλλο η θερμοκρασία.
Επειδή ο όγκος νερού του καζανιού είναι 180 λίτρα, αργεί το σύστημα να πάρει μπροστά, αλλά αποδίδει το βράδυ για μεγάλο διάστημα ενώ είναι σβηστός.
Με ένα τελάρο ξύλα υγρά κάθε 90 λεπτά ζεσταίνω δύο δωμάτια. (24 τετραγωνικά στους 18ο)
Με ένα τελάρο ξύλα ξερά κάθε 60 λεπτά ζεσταίνω και το μπόιλερ.(200 λίτρα στους 60ο)
Με ένα τελάρο ξύλα ξερά κάθε 40 λεπτά ζεσταίνω και τον 1ο όροφο (80 τετραγωνικά με 4 μέτρα ύψος στους 17ο)
απαιτεί τροφοδοσία κάθε 45 λεπτά.
Τα προβλήματα
Η συνεχή τροφοδοσία
Η μεγάλη απόσταση του καζανιού από την φωτιά. (Ίσως και να μπορώ να το βελτιώσω αυτό. Κάτι έχω στο νου μου)
Τα πυρότουβλα στο εσωτερικό μέρος έχουν ξεκολλήσει. Θα έπρεπε να τα κτίσω οριζόντια και να κολληθούν με ειδικό μείγμα ακόμη και από την πίσω πλευρά.
Γενικά είμαι ευχαριστημένος.
Το κόστος όλου του εγχειρήματος έφτασε στα 620€ χωρίς τα πυρότουβλα τα οποία τα είχε προμηθευτεί χρόνια πριν για την κατασκευή φούρνου.
Καλό κουράγιο σε όλους μας.
